Week 2

Hallo hallo allemaal,

30 muggenbulten, 7 keer rijst en 20 jengelende kinderen verder heb ik weer eventjes tijd voor jullie! Ontzettend innoverende dagen achter de rug hier!

Ik zal even beginnen met zaterdag, toen ik eigenlijk van plan was om een bezoekje te doen aan Khao Lak, waar ze super mooie stranden schijnen te hebben. Ik was geadviseerd om een bus te nemen v.u. Kuraburi, die elk uur vertrekt. Zo gezegd, zo gedaan, om 1 uur stond ik bij de ticketbalie waar ze me vertelden dat de eerste bus pas om half 3 vertrok. Een beetje laat maar het zei zo, is wat ik dacht, tot de bus er om 3 uur nog niet was en ik echt wel een beetje gefrustreerd raakte. Uiteindelijk zat ik om kwart over 3 goed en wel in de bus. Enig probleem was dat ik geen flauw idee had wáár ik er precies uit moest. Toen de reis inmiddels 2 uur had geduurd en ik nog steeds geen zee had gezien maar even gevraagd (lees: aan de 10e persoon die ik benaderde, want de rest sprak geen Engels) hoelang het nog duurde. Bleek dat ik er al een uur voorbij was.. dammn. Maar ze waren ontzettend vriendelijk, belden een taxi, en binnen 10 minuten stond ik buiten. In de middle of nowhere... de taxi is nooit gekomen, dus heb ik na een uur maar de eerste bus genomen die ZEI dat ie naar Kuraburi ging, maar waar ik na een uur alweer uit werd gezet omdat het de laatste halte was. Inmiddels was het half 8 's avonds en hoorde ik dat de eerste bus pas om half 9 zou komen. Het was pikkedonker, verlaten en ik had nog niks gegeten. Overigens zou Twan om half 8 arriveren, dus ook dat had ik moeten missen. Uiteindelijk zat ik om half 10 weer in de bus die me terug vervoerde naar Kuraburi, waar ik uiteindelijk om half 11 aankwam. Angstige momenten doorstaan waarop ik dacht dat ik niet meer thuis zou komen dus.... maar eind goed al goed! Voortaan zal ik wel even aangeven waar ik er uit moet wanneer ik de bus in stap en me voorbereiden op min. een half uur extra wachttijd.

Maandag was de eerste lesdag die erg verrassend is verlopen. We zouden meekijken met de docenten, maar een van hen moest voor haar baby zorgen en de andere was er gewoonweg niet. Er zal vast een reden zijn geweest maar we konden het niet ontcijferen uit het gebrekkige Engels van de rest. Gevolg: Twan en ik werden voor een klas gedumpt zonder enige voorbereiding. De kindjes waren meteen super open, kwamen knuffelen en wilden alles over ons weten. Voor zover ze dit allemaal kunnen vragen trouwens, want ook hun Engels is écht beneden het niveau dat ik had verwacht. Wanneer je bv. zegt: 'repeat', zeggen ze: 'repeat'.. tsja.

De tweede dag waren we voorbereid omdat we wisten dat we direct voor de klas zouden staan. We hebben 4 lessen per dag. Grade 4 (niveau groep 4 nl.) grade 3 (niveau groep 3) grade 1/2 (niveau groep 2) en de 'Kindergarten' (de echte peutertjes). Er zitten er een aantal tussen die al een jaar of 13 zijn, maar hun leerniveau is ver onder dat van Nederlandse dertienjarigen.

Wat ik zelf wel bijzonder vind is dat je ook binnen de klassen ontzettend veel diversiteit ziet. De kinderen zijn veel minder gedisciplineerd dan wij in Nederland en kunnen eigenlijk vrij door de klas lopen. Dit komt vooral doordat het een Birmese school in Thailand is. (Korte uitleg: al hun families hebben vanuit Birma moeten vluchten en hun ouders werken zelf bijna allemaal op plantages etc. De organisatie legde ons uit dat de kinderen bijna geen opvoeding hebben gehad vanwege het feit dat hun ouders zoveel werken. Vandaar het onbeheersbare gedrag af en toe.) Toch zijn er ook een aantal kinderen die super leergierig zijn en de rest van de klas constant corrigeren als ze zitten te kletsen. Vanochtend was er zelfs een jochie dat al voor schooltijd Engelse woordjes zat te oefenen.

In de pauze kunnen we lekker spelen met de kindjes en ook na schooltijd duurt het best even voor de schoolbus er is. Er zitten echt heeeeele lieve schatjes tussen die constant kunstjes willen doen en je komen knuffelen. Ik probeer tijdens het spelen zoveel mogelijk makkelijke Engels woordjes te gebruiken om zelfs de kleinsten iets mee te laten pikken van het Engels. Gisteren heb ik met de jongens gevoetbald, die trouwens allemaal fan zijn van Ronaldo. Dit was een groot fiasco omdat ik er natuurlijk helemaal niks van bakte, maar ze hadden de grootste lol. Echt heel liefdevol en uitdagend om met deze kinderen te mogen werken, zeker omdat ze allemaal een heftig verleden hebben. Het feit dat ze zo arm zijn wordt ook duidelijk doordat ze echt niet kunnen delen. Klein voorbeeldje: Als je iemand een papiertje geeft en zijn buurman ook, zal de buurman toch ook het papiertje van nr.1 pakken. Dit zijn dingen die ze niet hebben meegekregen.

Verder heel veel dansen en zingen, dat vinden ze geweldig. Head, shoulders knee & toes en de Macarena komen nu al bijna m'n strot uit, maar het is een voor een goed doel. Als je ze zoveel plezier ziet hebben dan wordt je vanzelf vrolijk!

Ik kan zo nog wel 100 dingetjes vertellen over wat ik allemaal meemaak, maar daar wil ik jullie niet mee belasten. Je zult in de loop van de tijd nog wel wat anekdotes voorbij zien komen!

Zaterdag in ieder geval op de planning om met Twan naar een nationaal park in de buurt te gaan (hopen dat ik deze keer wél werkelijk aankom) en zondag een relaxt dagje, zodat we er maandag weer vol tegenaan kunnen!

Morgen weer een nieuwe lesdag... het is hier nu 9 uur 's avonds maar ik moet elke dag om zes uur opstaan en het is zeker de eerste dagen behoorlijk vermoeiend, dus tijd om zo te gaan slapen.

Buona notte!

xxx