Bangkok & Koh Tao

Dag lieve vrienden, vriendinnen, familie, kennissen en eenieder die mijn reizende leven te volgen,

nog maar een week te gaan voor mijn voeten de Nederlandse aardbodem weer zullen raken. Ik wist niet dat de gevoelens van plezier en gemis elkaar zo konden afwisselen. Ik heb hier plezier voor tien, maar heb tegelijkertijd ook ontzettend veel zin om iedereen in Nederland weer te zien en m'n oude vertrouwde leventje weer op te pakken.

Een week geleden heb ik de nachtbus naar Bangkok genomen, waar ik zaterdagochtend om 06.00 arriveerde op Khao San Road, de uitgaans- en backpackersstraat van Bangkok, tussen de bezopen mensen die of een liefje voor de nacht hadden gevonden of de weg naar hun hotel kwijt waren. Daar liep ik dan eenzaam en alleen, met m'n veel te zware backpack naar m'n hostel. Daar eenmaal aangekomen bleek dat ik pas om 12.00 kom inchecken, maar gelukkig was er wel mogelijkheid om de loodzware bagage te droppen. Goed, 06.45 inmiddels, dus besloot ik een ontbijtje te gaan nuttigen en vervolgens in een parkje te wachten tot de stad weer tot leven zou komen. Dat duurde niet lang. Om 08.00 stond ik in een rij met dringende Chinezen voor The Grand Palace en Wat Phra Kaeo, de grootste highlights van de stad. Eenmaal binnen bleken deze Chinezen (of Japanners, of whatever) kippen zonder kop. Het was sowieso véél te druk en de lieve mensen keken geen seconde waar ze liepen. Ik heb altijd geleerd om netjes te wachten wanneer een ander een foto staat te nemen, maar nee hoor, ze liepen te pas en te onpas voorbij. Hoewel de gebouwen prachtig waren was het hierdoor moeilijk om echt te genieten van alle schoonheid. Binnen een half uur stond ik helaas dan ook weer buiten. Hierna een wandelingetje gemaakt door hetzelfde gebied, waar alle grootste bezienswaardigheden samenkomen. Je vergaapt je hier letterlijk aan alle pracht en praal, tempels en regeringshuizen die voorbij komen. Ook ik kon natuurlijk niet ontkomen aan de opdringerige tuc tuc-drivers. (schrijf je dat eigenlijk wel zo?) 'miss, miss, where are you going?' 'You are walking the wrong way' 'it's too far to walk'. 'Fuck you, mijn richtingsgevoel is beter dan dat van de gemiddelde man en ik zie er hopelijk niet te bejaard uit om 10 minuten te lopen, of wel soms?' Dat laatste zei ik natuurlijk niet, maar dergelijke dingen heb ik meerdere malen gedacht. Diezelfde dag (lopend!!) nog naar een mooie brug geweest en de Big Buddha bezichtigd. De volgende dag heb ik de co van kessel-route gedaan, een super gave fietstocht door de onbekende steegjes van Chinatown + oversteek met de ferry. Echte aanrader voor wie nog ooit naar Bangkok gaat. Uiteindelijk heb ik me ook overgegeven aan de touristische scam die tuc tuc heet. Natuurlijk hoort dat er ook wel een beetje bij in Bangkok, en ik moet toegeven dat het heerlijk was met de haren in de wind en met het grootste gemak naar plaats van bestemming.

In de avonden was de plek van mijn hostel, Khao San Road, the place to be. Je kon geen 10 minuten aan een drankje zitten of (zeker als alleenstaande vrouw) je werd aangesproken door andere reizigers. Ik denk dat ik nog nooit zoveel nationaliteiten bij elkaar heb gezien. Ik zag het helemaal niet zitten om alleen in een vreemde wereldstad te gaan stappen, maar uiteindelijk was daar geen ontkomen aan. Het begon met een drietal Italiaanse vrienden (eindelijk m'n Italiaans weer wat bijgespijkerd) die me overhaalden om mee te gaan naar een hippe bar en ik vervolgens al gauw kwijt was. No problemo, ik heb deze avond met zoveel mensen uit zoveel verschillende landen gepraat en lol gehad, once in a lifetime waarschijnlijk.

Woensdag ben ik afgereisd naar Koh Tao, een duikerseiland in het Noord-Oosten van Thailand. 'Turtle-island' vertaald. Helaas is mijn geld er iets te snel doorheen gegaan om een duikcursus te volgen (perfect excuus om terug te keren) maar ik heb me vandaag wel gewaagd aan snorkelen. Waaauw, wat was het prachtig, en verdomme wat heb ik gevloekt toen mijn snorkel na 2 minuten al lek was. Dit mocht de pret niet bederven, dus heb ik een uur lang met plezier rondgedobberd boven de prachtige gesteentes en koralen van het strand. Koh Tao is überhaupt een wondereiland. Behalve de paradijselijke natuur heeft de mens het perfect weten te cultiveren met ultieme loungebars en relaxte cocktailbars, waarvanuit ik nu dan ook dit stuk aan het schrijven ben.

Morgen zal ik om 21.00 de nightboat en -bus naar Phuket nemen, waar ik de laatste dagjes van mijn verblijf in Thailand ga vertoeven. 1 van de dingen die ik hier sowieso wil doen is een daytrip naar Koh Phi Phi, maar daar horen jullie later meer over.

See you soooon!

Xxxxx