Wat een heerlijk weekend!

Dag lieve mensen,

Wat zullen me allemaal missen zeg, haha. Maar maak je maar niet druk, want ik jullie ook! Ik begin de afstand, het cultuurverschil en het missen van mensen steeds meer te voelen merk ik. Maar buiten dat is het hier ook ongelooflijk fantastisch!

Helaas heb ik afgelopen vrijdag moeten ondervinden wat het is om ziek te zijn in een tropisch land. 's Ochtends, net voor de aanvang van de eerste les, werd ik ineens verschrikkelijk misselijk en brak het zweet me uit. Even dacht ik dat ik (weer eens) ging flauwvallen maar dat viel gelukkig mee. Ik ben meteen door de chauffeur naar huis gebracht met Twan achterin. Ze vonden eigenlijk dat ik naar het ziekenhuis moest maar dat leek me wat overdreven. Ik heb even een arts aan de telefoon gehad die me wat vragen stelde over mijn eten van de vorige avond of ik wel genoeg dronk en of hij langs moest komen. Maar toen ik aangaf dat ik oke was en echt geen medische hulp nodig had was hij oke. Even een dikke 4 uur geslapen (lekker was anders, want wat een bloedhitte overdag in zo'n land als je in bed ligt) en toen knapte ik langzaam op.

Diezelfde uren in bed viel het kwartje van waar de plotselinge malaise vandaan kwam; de avond ervoor was ons huis getroffen door een bangmakende wespenplaag. Het begon met 5 irritantjes op m'n balkon en toen ik dit even aan Twan wilde vertellen, waarvoor ik de gang op moest, bleek dat zich hier het 20-voudige van mijn vriendjes had verzameld. Ze kwamen echt als oorlogsstrijders op me af. Zonder nadenken en lezen heb ik de insectenspray erbij gepakt, de hele gang en m'n kamer volgespoten waarbij ik het nodige heb ingeademd. Gevolg: een horde aan spastische en uiteindelijk dode wespen (zelfs die op mn balkon, zonder dat ik daar had gespoten) een enorme spraywalm + een half vergiftigde Michelle. De hele bus was leeg en pas later las ik dat je maar max. 15 seconden mag sprayen, dan je ramen moet open zetten en de kamer voor 15 minuten moet openzetten en de kamer voor 15 minuten moet verlaten. Oepsss...

In combinatie met vreemd eten en veel hitte is dit natuurlijk het perfecte recept voor 'het zich algeheel onwel voelen'. Achja, al doende leert men en de volgende dag was ik weer helemaal de oude.

Gelukkig maar, want we gingen gisteren naar Khao Sok. Wat een fantastisch avontuur. Gisterenmiddag zijn we gaan kanoen op een prachtige rivier. Hier wat slapende slangen gezien en een olifant die zich op een paar meter afstand stond te wassen. Onderweg hadden we de gelegenheid om de rivier al zwemmend te betreden, waar we uiteraard gebruikt van hebben gemaakt. Volgens mij heb ik een soort van gratis foot fish-spa gehad, want ze konden niet van onze voeten afblijven.

We verbleven de nacht in de 'Jungalows', een accommodatie midden in de jungle die opgezet is door een voormalige vrijwilliger van Andaman, die 3 jaar geleden de kans greep om voorgoed in Thailand te blijven. Een uiterst relaxte gast met een gastvrijheid om u tegen te zeggen. Hoewel Twan om 8 uur in bed lag heb ik nog wat lekkere biertjes genuttigd in de bar en uiteindelijk urenlang gepraat met de betreffende eigenaar , die overigens ook communicatie had gestudeerd, dus genoeg gespreksstof. Later ontmoette ik nog een aantal Canadese wereldreizigers. Dit contact is wat ik zo had gemist de laatste weken!

Vanochtend moest ik om 08.30 op voor de gereserveerde jungletocht en helaas kon Twan niet mee omdat het nu zijn beurt was om zich verschrikkelijk ziek te voelen. Uiteindelijk ging ik samen met een jong Nederlands gezinnetje, hartstikke leuke mensen! Overigens waren beide ouders ook afgestudeerd communicatie, het leek wel een sekte! De jungletocht was fantastisch. We hebben het oerwoud door gehiket, gibbons, kameleons, wilde zwijnen en slangen gezien. Helaas ook de nodige bloedzuigers, die me wat visuele aandenkens op m'n lichaam hebben meegegeven. De thaise massage die ik gisteren heb gehad (een uur voor 8 euro!) was vandaag misschien beter geweest, want jezus wat was het zwaar. De definitie van zweten was me vrijwel onbekend maar vanaf vandaag ben ik een echte ervaringsdeskundige. We leken wel een stel lopende sponzen! We hebben onderweg super lekker geluncht aan de rivier waarbij de gids een vuurtje heeft gemaakt, 5 kopjes en een pannetje van bamboe, met rivierwater. Wat oploskoffie erbij en klaar! Wat een avontuur.

Na het weekend voelde ik wel heel erg de behoefte om weer naar 'huis' te gaan. Zo bizar na 3 weken; m'n appartementje en kuraburi beginnen echt als mijn eigen vertrouwde plekje te voelen. Alleen maar goed natuurlijk.

In Nederland is ook alles goed voor zover ik hoor! Ik wil bij deze even de gelegenheid aangrijpen om m'n lieve oma te feliciteren met haar 80-jarige verjaardag! Zij is nu met alle familie, haar vrienden en kennissen en niet te vergeten ons brammetje, haar hopelijke onvergetelijke feest aan het vieren in 't Boerderijtje in Haaren.

Bye byeee, jullie horen van me! Xxx